Omdenken



Van wensdenken naar waarmaken

Het wensdenken, dat normerende acties en een socialiserende aanpak voldoende zijn om ook de misdragingen die meer structureel van aard zijn in beeld te krijgen en tijdig te kunnen stoppen, is op zijn retour. Overtuigingen dat het aanleren van sociale vaardigheden in voldoende mate leidt tot sociale veiligheid zijn niet langer houdbaar. 


Het geruststellende socialiserende en normerende gedachtegoed om misdragingen met een meer structureel karakter te downplayen tot incidentele misdragingen is, met de inzichten van nu, niet meer gepast. Door nieuwe inzichten, mogelijkheden en ervaringen blijkt dat het mogelijk is om de M5 aanpak in te voeren naast bestaande reguliere aanpak. 


Van het recht van de sterkste naar dat elk kind zichzelf kan zijn

Waar volwassenen nog niet schoolbrede regie hebben over sociale veiligheid zijn kinderen er nog aan gehouden om het zo'n vijfentwintig keer per dag in de 'vrije momenten' (5000 momenten per jaar) zelf hun eigen veiligheid te regelen. Dit omdat er dan (even) geen toezicht (mogelijk) is. Het is natuurlijk gedrag dat daar dan het recht van de sterkste de norm is, zo werkt de natuur gewoon.


In deze gescheiden werkelijkheden moeten de kinderen 25 x per dag switchen tussen voldoen aan het sociale wensdenken waar de leerkracht bij is en het vrije veld waar zij de hoofdrolspelers en hun helpers moeten pleasen of vermijden en erover moeten zwijgen om ervoor te zorgen zelf niet 'de klos' te zijn.  

 

Wanneer school wel schoolbrede regie heeft, ook over de onbewaakte momenten, kunnen kinderen zichzelf zijn en zich te volle en naar vermogen ontwikkelen.

 

Hulpvraag van een pester.

'Iemand heeft door mij een zelfmoordpoging gedaan. Het is gelukkig mislukt. Nu kan ik nog altijd niet stoppen. Ik pest mensen, chanteer ze en bedreig ze. Ze hebben me op school hier wel eens een keertje over aangesproken maar ik praat me overal uit, en dat was ook bij die jongen die had geprobeerd zelfmoord te plegen. Het lijkt of er eerst gewonden moeten vallen voor ze mij hierover aanspreken of durven aanspreken. Ik wil zo graag stoppen maar het is een gewoonte geworden en voor mij normaal. Mijn vraag: hoe kan ik hiermee stoppen zodat ik niet nog meer slachtoffers maak of ik een dood op men geweten heb?'


Van de harde straatcultuur naar de sociaal veilige schoolcultuur

Met name sommige type jongens voelen zich sterk aangetrokken tot de avontuurlijke stoere straatcultuur en kunnen zichzelf daar al op jonge leeftijd in verliezen. Deze voornamelijk jongens zijn al op jonge leeftijd aan het oefenen met hoe zij hun sociale handigheid kunnen inzetten ten behoeve van hun eigen welzijn en voordeel ten kosten van die van anderen.

 

Kinderen kunnen heel jong al beginnen met warmlopen voor een profijtelijke carrière waar gewelddadigheid, manipuleren en dreigen belangrijke competenties zijn. School is voor hen een oefensituatie om zich daarin te bekwamen.

 

Elke dag dat je dit als onderwijs langer laat duren en niet bijstuurt is een gemiste kans en worden kinderen beschadigd, zowel daders als slachtoffers. 


Met de M5 aanpak kan de straatcultuur buiten de deur worden gehouden en kan de sociaal veilige schoolcultuur worden versterkt.  


Van geruststellende overtuigingen naar een gezamenlijke krachtige aanpak

Het probleem is niet dat het vogelvrije veld er is en dat daar 'het harde spel' op de wagen is. Het probleem zijn de geruststellende overtuiging binnen het onderwijs als basishouding. Men heeft leren leven met dat het is zoals het is en dat het verder een onoplosbaar probleem is,  dat er 'gewoon' bij hoort en eigenlijk wel meevalt.  

 

Het is mogelijk om, met nieuw gedachtegoed, een nieuwe visie, moderne middelen en een nieuwe aanpak gezamenlijk hoogwaardige sociale veiligheid in en om en voor en na school te realiseren.   


De eerste stap is het moeilijks

Voor veel scholen is het lastig om de eerste stap van 'Onbewust Onwetend' naar 'Bewust Onwetend te maken. De eerste stap in de leerstadia van Maslow. Pas dan is er een gedeelde behoefte om het met elkaar 'anders' te gaan doen en krijgt dit ook prioriteit. Dat is iets heel anders dan je verplicht voelen om een protocol en een methode te hebben omdat dat zo mooi staat voor ouders en inspectie. 


Informatie geeft recht van spreken

Recht van spreken maakt regie mogelijk

Regie maakt  sociale veiligheid mogelijk

 

 

Wensdenken, verzwijgen en verbergen is

de voedingsbodem voor sociale onveiligheid